İdare Hukuku bakımından İdarenin sorumluluğu, özel hukuktaki sorumluluk hallerine benzemekte; ancak İdare Hukuku’nun da özellikleri
dikkate alınarak içtihatlarla farklı ilkeler geliştirilmiştir.
İdarenin kusura dayanan sorumluluğu için “hizmet kusuru” kavramı kullanılmaktadır. Hizmet kusuru kavramının tanımı yasal düzenlemelere konu olmamış, genelde Danıştay içtihatları çerçevesinde geliştirilmiştir.
Bu bağlamda hizmet kusuru Danıştay kararlarında “İdarenin yürütmekte olduğu bir hizmetin kuruluşunda, düzenlenişinde veya işleyişindeki nesnel nitelikli bozukluk, aksaklık veya boşluk olarak tanımlanabilen hizmet kusuru; hizmetin kötü işlemesi, geç işlemesi veya hiç işlememesi halleri” olarak tanımlanmıştır
hizmetin kuruluşunda ya da işleyişindeki aksaklık olarak tanımlanabilir. Buradaki “hizmet” kavramı ile anlatılmak istenen sadece İdarenin görmekle yükümlü olduğu “kamu hizmeti” faaliyeti değildir. İdarenin her tür idari faaliyetinin kuruluşu ya da işleyişindeki aksaklık
veya bozukluk, hizmet kusuru olarak değerlendirilebilecektir.
Her ne kadar idarenin sorumluluğuna sebep olan kamu görevlilerinin kusurlu tutum ve davranışları da olsa, hizmet kusuru dolaylı bir sorumluluk hali değildir. Diğer bir deyişle, özel hukuktaki adam çalıştıranın sorumluluğunda (TBK m. 66) olduğu gibi dolaylı bir sorumluluk hali söz konusu olmayıp, hizmet kusuru doğrudan idarenin sorumluluğudur.
Somut olayda hizmet kusurunun varlığı için belli şartların varlığı gerekmektedir. Şöyle ki;
hizmetin kötü veya geç işlemesi ya da hiç işlememesi hallerinden birinin mevcut olması gerekmektedir. Ayrıca hukuka bağlı idarenin mevzuata uygun karar vermesi gerekmektedir. Hizmet kusurunun varlığı için idarenin kural olarak hukuka aykırı bir işlemi ya da eylemi (ve
eylemsizliği) bulunmalı ve bu hukuka aykırılığın ortaya çıkmasında idarenin kusuru bulunmalıdır. Bunlara ilaveten, ortaya çıkan zarar ile idarenin kusurlu fiili arasında illiyet bağının da bulunması gerekmektedir.
Örnek olması adına ilgili kararları
Danıştay 15. Daire E. 2015/3047 K. 2018/2893 T. 27.3.2018;
Danıştay 15. Daire E. 2013/12447 K. 2018/2783 T. 20.3.2018
Danıştay 15. Daire E. 2017/722 K. 2018/1324 T. 8.2.2018
Danıştay 13. Daire E. 2014/4570 K. 2017/2654 T. 24.10.2017
Danıştay 10. Daire E. 2016/741 K. 2016/3393 T. 16.6.2016.